Disposable Me / (กล้อง)ใช้แล้วทิ้ง : คนไร้บ้าน

Roll #1: [คนไร้บ้าน]

เขาใช้ชีวิตกันยังไง รู้สึกยังไง มีแนวคิดยังไง
เมื่อสงสัยก็เลยลองเอากล้องฟิล์มใช้แล้วทิ้งไปฝากให้คนไร้บ้านถ่ายหนึ่งวัน
เพราะคิดว่าคงไม่มีใครถ่ายทอดชีวิตของคนไร้บ้านได้ดีและจริงใจมากไปกว่าคนไร้บ้านด้วยกันเอง

หนึ่ง, คนไร้บ้าน, 52 ปี

พี่หนึ่งในชุดลำลองสบาย ๆ พูดกับผมด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ ก่อนจะหยิบน้ำขวดแช่เย็นที่ผมซื้อมาฝากกระดกเข้าปาก
อึก ๆ ๆ อย่างกระหายน้ำ เราสบตากันอีกแว้บนึงก่อนพี่่หนึ่งจะเริ่มเล่าเรื่องชีวิตหลังตกงานจนต้องมาเป็นคนไร้บ้านให้ฟัง

ถ้าปวดท้องตอนกลางคืนก็ไปเข้าที่ปั๊มน้ำมัน ผมชอบนอนใกล้ ๆ ปั๊ม แล้วก็ชอบนอนคนเดียว

นอนรวมเป็นกลุ่มก็ฟังเหมือนจะดี แต่ก็ชอบมีขี้เมาเดินผ่าน หรือคนอื่นส่งเสียงดัง
แล้วคนที่อยู่ใกล้ตัวผมนี่ก็ไม่ใช่จะดีกับผมตลอดหรอก บางทีพวกกันเองก็ขโมยของผมตอนหลับก็มี

อีกอย่างบางทีเราไปคนเดียวก็ไปขอนอนหน้าบ้านคนอื่นเค้า เค้าก็ไม่ว่า แต่ถ้าไปหลายคนมันก็ดูไม่ดี เค้าก็ไม่ให้นอน”

ฉันจะพูดความจริงเน้อ อู้แต๊ ๆ ผมเป็นคนเหนือ คนเจียงใหม่ อู้แต๊ ๆ บ่ขี้จุ๊เด้อ บ่เคยติดคุกขึ้นศาลหรอก ผมไม่ใช่นักโทษ ผมไม่ปล้นไม่จี้ แต่แค่ตอนหลังเจอ Covid-19 ผมบ่มีงาน เลยต้องมานอนเร่ร่อน

มีนิ้วมือสิบนิ้ว ผมจะไม่ขอทานไปตลอดหรอก พ่อแม่บอกว่าเกิดมาครบสมบูรณ์ไม่พิการอย่าไปขอทานเค้า
แต่ลูกก็ต้องมาขอทาน (สะอื้น)

ผมเคยทำงานก่อสร้างฝีมือผมมี ผมได้ค่าแรงน้อยผมไม่เสียใจหรอก
ผมก็อยากกลับไปทำงานอยู่แต่มันไม่มีให้ทำ ไม่อยากอยู่อย่างงี้หรอก จริง ๆ ผมอาย อายแก่ใจ อายแก่เพื่อน แก่พี่ แก่น้อง แต่ผมไม่มีจะกิน ผมไม่ปล้นไม่จี้ใครหรอก ผมก็มีอยู่แค่นี้”

พี่หนึ่งอดีตคนงานก่อสร้างพูดภาษากลางสลับกับภาษาคำเมืองกับผมด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แววตาปนเศร้าปนมีความหวัง ก่อนที่เราจะแยกจากกัน

ดูเหมือนว่าจะเป็นโรคมะเร็งลำไส้หรือไม่ก็ลำไส้อุดตัน
ผมรู้สึกดีที่อย่างน้อยเขาก็เข้าถึงระบบสาธารณสุขได้

แต่ก็แอบสงสัยไม่ได้ว่า พี่เค้าจะทำความสะอาดถุงได้ถูกสุขลักษณะหรือเปล่า

ลูกชายฉันติดคุกไปคนนึง ยาบ้า 400 เม็ดตอนแรกมันเป็นเชฟ ออกรถมอไซค์ หัวสูง อยากได้ฟอร์ด
ก็ได้ฟอร์ดตามใจ ฟอร์ดในคุกคลองเปรม เข้าคุกไป 4 ปีแล้ว ยังไม่ออกมาเลย”

หญิง (นามสมมติ), คนไร้บ้าน, 49 ปี

กินเหล้าครั้งแรกตอนอายุ 12 เพราะอยากลอง เมื่อก่อนขวดละ 20 กว่าบาท แม่ฉันให้ค่าขนมวันละ 5 บาท ก็เก็บเงินไปเรื่อย ๆ แค่ห้าวันก็ได้กินแล้ว

ฉันเป็นโรคหืดหอบ แต่นิสัยไม่ดีก็กินมาเรื่อย ๆ ใครให้ก็กิน ใครเลี้ยงก็กิน ไม่รู้ว่าทำไมถึงชอบ รู้ตัวอีกทีคือถ้าไม่ได้กินเหล้าก็จะตัวสั่น

ฉันน่ะเสียคนเพราะเหล้า อย่าโกรธหรือรังเกียจฉันนะ เรามีเงินเท่าไหร่เรากินเหล้าหมด เราลงขวดหมดอะ”

ผมไม่ได้รู้สึกรังเกียจหรือโกรธพี่เขาเลย ในเมื่อร่างกายเป็นของใครของมัน เจ้าของควรเป็นผู้มีสิทธิ์ขาดกับร่างกายตัวเอง ต่อให้จะเสียคน เงินหมด หรืออะไรก็ตาม

มองอีกมุม ผมคิดว่าทุกคนควรมีสิทธิ์เข้าถึงความสุขในขอบเขตของกฎหมาย
หรือเหล้าขาวคือความสุขชนิดเดียวที่พี่เขาพอจะเข้าถึงได้?

ยังไงซะผมก็พูดปราม ๆ เรื่องดื่มจัดกับพี่เขา ก็คงได้แค่แนะนำ แต่คงไม่บังคับ…

บางทีฉันกลับบ้านไปไม่เจอลูกชาย ฉันเจอแต่ห้องเปล่า ๆ ลูกชายอาจจะไปเที่ยว
แต่ก่อนเคยให้เงินแม่เยอะแยะ ทุกวันนี้แม่ไปเค้าก็ให้เงิน พาไปซื้อของ เสื้อผ้าเสื้อใน แต่ฉันทำตัวไม่ดี
เค้าไม่รู้ว่าทำตัวแบบนี้ ฉันหลอกลูกว่าฉันไปต่างจังหวัง

เบิ่ง เจ้าจะเห็นลูกฉัน กด Facebook เลย
นี่แหละลูกข้อย เป็นจั๊งได๋ ขอข้อยเบิ่งลููกข้อยหน่อย นั่นไงเมียเค้า อย่าบอกเค้านะ ขอเบิ่งเมียเขาแน้
นั่นรถเขา แม่นบ่ ขอดู ขอจับ(มือถือ)หน่อย”