The Dirtier, The Better l คนคลั่งล้อ
“ผมคิดมาตั้งแต่เด็กๆว่าอยากเป็นนายของตัวเอง งานที่ตื่นเช้าเลิกเย็นไม่เคยอยู่ในหัว ที่บ้านเค้าก็ไม่ได้ว่า จะเป็นอะไรก็ตามใจ แค่ไม่ได้ไปเละเทะ ติดยา เป็นโจรก็พอ”

เพชร มรรคผล สมาชิกกลุ่มรถแข่งวันพ้อยท์ (One Point) สมาชิกกลุ่มมอเตอร์ไซค์ฮาเลย์ Bandidos MC และผู้ร่วมก่อตั้งแบรนด์เสื้อผ้า AMP พูดด้วยท่าทีสบายๆ

“ผมเป็นคนติดเพื่อน สมัยก่อนผมคบเพื่อนรุ่นพี่ที่โตกว่าในหมู่บ้าน เข้าไปนั่งเล่นคลุกคลีกับเขา ยุคนั้นเห็นพี่ๆเล่นรถยนต์โดยการเอารถที่บ้านไปแต่งแล้วแข่ง มันไม่ใช่รถสปอร์ตหรอก รถเก๋งสี่ประตูที่พ่อแม่ใช้ขับนั่นแหละ แล้วก็ไปตามหาอะไหล่เก่ามือสองจากเซียงกง โหลดให้เตี้ย เปลี่ยนเครื่องยนต์ให้มันเป็นเทอร์โบอะไรอย่างนี้ เริ่มเป็นอีกสังคมหนึ่ง ได้เห็นอะไรมากกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกัน

เพชรเล่าว่าสมัยก่อนก็เจอหน้ากันทุกวัน ไม่ได้พิมพ์ข้อความอย่างเดียวเหมือนกับเด็กๆยุคปัจจุบัน เพราะได้ยินทั้งน้ำเสียง ได้เห็นสีหน้า อารมณ์ ยิ่งคลุกคลีก็ยิ่งผูกพัน ทำให้ได้เข้าไปรู้จักเพื่อนคอเดียวกันมากขึ้น และเป็นที่มาของการเข้าร่วมกลุ่มบิ๊กไบค์ระดับโลกอย่าง Bandidos Thailand และอยู่กับทีมรถแข่งชื่อดังอย่าง One Point มาตั้งแต่เริ่มก่อตั้งเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน

“ผมชอบทุกอย่างที่มีล้อ ทั้งรถยนต์และมอเตอร์ไซค์ ถ้ารถยนต์ผมจะเน้นความแรง เวลาแข่งแล้วตื่นเต้น สมองหลั่งอะดรีนาลีน เหมือนยาเสพติด ส่วนฮาเลย์ผมจะเน้นสวย แต่งเอาไว้คุยกับเพื่อน พี่น้อง เจอกัน คุยกัน กินเหล้า เฮฮา สนุก ถ้าเราขี่ไกลๆมันก็ได้คุยกับตัวเองเยอะดี มันจะโฟกัส สมาธิ อยู่กับตัวเอง ดีไปคนละแบบ”

ปฏิเสธไม่ได้ว่าความชอบเรื่องเครื่องยนต์ในตัวพี่เพชรเริ่มต้นขึ้นจากกลุ่มเพื่อนๆเหล่านี้ ก่อนจะถูกตอกย้ำให้ชัดเจนยิ่งขึ้นจากภาพที่เห็นบนจอทีวี อย่างเช่นโปรแกรมหนัง ‘บิ๊กซีนีม่า’ ที่ฉายตอนกลางคืนบนช่องฟรีทีวี ซึ่งมักเป็นหนังอเมริกันซีนใหญ่ๆ มีคนขับรถมอเตอร์ไซค์ฮาเล่ย์ เดวิดสัน หรือรถอเมริกันเท่ห์ๆ ถูกขับโดยผู้ชายมีรอยสักบนตัว ภาพเหล่านี้เป็นที่มาของงานศิลปะบนผิวหนังที่เพชรคลั่งไคล้อีกเช่นกัน จึงไม่น่าแปลกใจที่คนอย่างเขามักถูกสังคมตัดสินเสมอว่าพวกไบค์เกอร์ตัวใหญ่ ใส่เสื้อกั๊กหนัง สักเต็มตัวต้องเป็นบุคคลอันตรายที่ไม่ควรเข้าใกล้

“ครั้งนึงผมเคยขึ้นรถทัวร์แล้วเจอผู้หญิงคนหนึ่งมากับลูกสาว เขามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วเขาก็บอกลูกสาวว่า มานี่ อย่าไปยุ่งกับเขานะลูก เป็นโจรรึเปล่าก็ไม่รู้ ผมก็คิดว่าเออ เห็นกันแค่นี้ก็คิดว่าผมเป็นโจร คือเซ็งนะ คุณมาเห็นแค่นี้แล้วรู้ได้ยังไง แต่ก็ช่างเขาเถอะ”

ถึงแม้ชื่อกลุ่ม Bandidos จะตอกย้ำภาพของความอันตราย เพราะในอเมริกามักจะเป็นเหมือนที่รวมตัวของเหล่าคนนอกกฎหมาย เนื่องจากสมาชิกบางส่วนที่นั่นมีข่าวเกี่ยวข้องกับคดีค้ายา อาชญากรรมออกมาให้ได้ยินอยู่บ่อยๆ แต่วิถีของ Bandidos Thailand นั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

“กลุ่มของเรามีธรรมเนียมและกฎเกณฑ์ต่างๆที่ต้องใช้ร่วมกัน เป็นวิถีของคนรักฮาร์เลย์ เดวิดสันที่ออกเดินทางไปด้วยกัน ไม่ใช่เรื่องของการทะเลาะวิวาทกับแก๊งค์อื่นๆ สิ่งที่ Bandidos Thailand รับมาจากกลุ่ม Bandidos ในต่างประเทศ แล้วนำมาบังคับใช้กับสมาชิกกลุ่มอย่างจริงจังคือลำดับขั้นภายในกลุ่ม ไม่ว่าใครก็ตาม หากนึกอยากเป็นสมาชิกก็ต้องเริ่มจากการมาเจอกัน ทำหน้าที่คอยรินน้ำ เสิร์ฟอาหารให้กับสมาชิกกลุ่มในงานเลี้ยงพบปะสังสรรค์ คอยดูแล เอาใจใส่สมาชิกเต็มขั้นอย่างต่อเนื่องเพื่อพิสูจน์น้ำใจ นิสัยใจคอดูว่าสามารถยอมรับระบบพี่น้องในแบบฉบับของ Bandidos Thailand ไหวหรือไม่ นอกจากนี้ยังมีข้อห้ามที่เข้มงวด เช่น ห้ามยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด ห้ามโกหก ห้ามลักขโมย ซึ่งสมาชิกที่ไม่ทำตามกฎจะต้องถูกยึด Patch หรือป้ายสัญลักษณ์คืน รวมทั้งถูกขับออกจากกลุ่มไป”

“กฎพวกนี้มันกรองคนได้ เพราะบางครั้งเราก็เจอคนมีปัญหา อย่างเช่นมีคนเข้ามาขอร่วมกลุ่ม One Point แรกๆ ก็โอเค แต่ผ่านไปซักหนึ่งปี พอเขาได้ชื่อว่าเป็น One Point แล้ว ก็ไม่เคยโผล่มาร่วมกลุ่มกับเราอีกเลย แต่เอาคำว่า One Point ไปต่อท้ายชื่อตัวเอง เหมือนเป็นนามสกุล แล้วก็ทำเรื่องแย่ๆ ทำตัวกร่างๆ ในนาม One Point”

เพชรยอมรับง่ายๆว่าสาเหตุที่ตัวเขาเองเรียนไม่จบมหาวิทยาลัยเพราะเป็นคนไม่สนใจเรื่องเรียนเท่าไหร่ อีกส่วนหนึ่งคือสถานที่เรียนไกลบ้าน เมื่อคิดได้ก็คุยกันกับพี่ชายซึ่งกำลังจะเรียนจบพอดี และเดินไปบอกแม่ว่าจะยุติการเรียน แต่จะหันมาตั้งใจทำธุรกิจเสื้อผ้าแทน

“อย่างตัวผมเองก็ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จทุกเรื่อง อย่างแบรนด์เสื้อผ้าที่ทำ กว่ามันจะรอดก็นานมาก สี่ห้าปีแรกนี่ล้มลุกคลุกคลานมาตลอด การปั้นยี่ห้อต้องมีทุนติดตัวพอสมควรเลย สายป่านต้องยาว แต่อย่างว่าทำอะไรมันก็ต้องเจอกับอุปสรรคทั้งนั้นแหละ โชคดีที่ที่บ้านผมเค้าเข้าใจ และตามใจ พร้อมที่จะเข้ามาซัพพอร์ตเวลาเรามีปัญหา ตอนนี้ก็กลายเป็นของที่บ้านไป ที่พี่พูดแบบนี้ได้เพราะว่าพี่ผ่านมาหมดแล้ว”

เพชรบอกว่าถ้าเราชอบอะไรซักอย่างหนึ่งแล้วอยากจะเอามาทำเป็นอาชีพ เราต้องรู้ให้ลึก ศึกษาให้จริง และมีความเจ๋งพอสมควร อย่างน้อยๆก็ต้องมีอะไรที่เก่งกว่าคนอื่น ถึงค่อยจะมามั่นใจว่าทำได้ ไม่ใช่รู้งูๆปลาๆอยู่ดีๆ คิดจะทำก็ลงมือทำตอนนั้นเลย

“อย่าลืมว่าคนเราน่ะชอบอะไรไม่เหมือนกันหรอก ผมว่าผู้ชายนี่มันต้องมีสิ่งที่คลั่งไคล้อยู่แล้วทุกคน บางคนก็ไปบ้าปืน บ้าพระ บ้าผู้หญิง จะบ้าอะไรก็เรื่องของเค้า แต่สำหรับตัวผมชอบอะไรที่มันมีล้อและเป็นของเก่า มันก็เลยออกมาอย่างที่เห็น สมมุติว่าจะให้ฝากอะไรถึงคนที่อยากจะมีแบบนี้ ผมจะบอกว่าให้เค้าทำงานหาเงินมาซื้อ มาแต่งเอง ของพวกนี้มันเป็นของเล่นสิ้นเปลือง พวกที่ขอเงินพ่อเงินแม่มาทำแม่งไม่แจ๋วว่ะ

“เชื่อมั้ยว่าผมซื้อฮาเลย์คันแรกด้วยราคาสามแสนกว่า มันถือว่าเป็นเงินที่เยอะสำหรับผมในตอนนั้น แต่ผมใช้เงินที่เก็บสะสมจากการสักไปครึ่งหนึ่ง ที่เหลือก็ยืมเพื่อนแล้วค่อยผ่อนคืนให้ ความรู้สึกตอนรับรถคันแรกนี่ตื่นเต้นมาก จ่ายเงินปุ๊บก็ขี่กลับเลยจากเมืองทอง ยังไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าจะขี่ฮาเลย์ต้องใส่ขายาว ใส่ขาสั้นไปก็ร้อน ผิวแดงไปหมดอ่ะ แต่มีความสุข

“เพราะงั้นผมก็เลยบอกได้ว่าคนที่ไม่ได้ร่ำรวยมาก่อนก็มีของแบบนี้ได้…. ถ้าตั้งใจ”

Loading next article...