ถึงแม้ว่าเราจะไม่ใช่ต้นฉบับ (เพราะกรุงเทพฯก็ไม่ได้มีอะไรที่จะเป็นคริสต์มาสซักเท่าไหร่) แต่สิ่งที่คนเอเชียอย่างพวกเรามีก็คือการปรับตัวและยึดเอาวัฒนธรรมของคนอื่นมาดัดแปลงให้เนียนๆกันไปกับสิ่งที่เป็น ยกตัวอย่างเช่น บรรยากาศคริสต์มาสในซอยคาวบอยหรือแถบนานา ซึ่งมันดูไทยๆ แล้วก็น่ารักในแบบของมันอยู่นะ
ปีนี้ผมตัดสินใจนั่งเล่นที่บาร์เบียร์ข้างทางกลางซอยคาวบอย พอนึกสนุกขึ้นมาก็ลองชวนฝรั่งที่อยู่แถวนั้นคุยดู แล้วก็ได้รู้ว่าที่นี่มีคุณลุงต่างชาติคนหนึ่งแต่งตัวเป็นซานตาครอสมาแจกของขวัญเป็นขนมเล็กๆน้อยๆให้กับคนที่ทำงานบริการแถวนี้ในคืนคริสต์มาสทุกๆปี เพราะเหตุผลแค่ว่า ‘คนที่ให้ความอบอุ่นกับคนอื่น สมควรที่จะได้รับอะไรตอบแทนบ้าง’
จะมีซักกี่ประเทศในโลกที่เสียงเพลงคริสต์มาสแบบฝรั่งถูกแทนที่ด้วยเสียงบีบแตรจากมอเตอร์ไซค์รับจ้างปากซอย มีคอรัสเป็นเสียงโหวกเหวกโวยวายจากแม่ค้าขายข้าวแกงที่ตะโกนบอกให้พวกนักร้องประสานเสียงอย่ายืนบังหน้าร้าน ชนิดที่ว่าถ้ากวางเรนเดียร์มายืนอยู่ตรงนี้ก็คงไปไหนต่อไม่เป็นเหมือนกัน
